8 • Studnia bez dna

 Jak w tytule.

Czasem mam wrażenie, że mój żołądek jest właśnie taką studnią bez dna.

I wiem, że aby się zmienić muszę wyjść ze strefy komfortu, poza swoje standardowe myślenie. Złamać patron, który steruje moim życiem i każdy ruch, który chcę wykonać poddać wątpliwościom, aby być pewną, że to nie stara "ja".

Tak być powinno, ale z czystego lenistwai braku sił, wygodniej jest mi leżeć na dupsku i szukać wymówek.

"Miałam taki ciężki dzień, wszystko mnie boli" - okej  ale 15min ćwiczeń na plecy na pewno by mi pomogło.

"Boli mnie to kolano sprzed roku, co przeciążyła w górach" - spoko, ale jets mnóstwo ćwiczeń na zwiększenie siły stawu skokowego i wzmocnienia kolana.

"Dostałam okres po bardzo długim czasie, brzuch mnie boli" - bolał przez pierwsze 3 dni, teraz spokojnie mogłabym pójść chociażby na spacer.

"Jestem za gruba, aby zmieścić się w strój kąpielowy i pójść na basen" - nieprawda, strój wejdzie, ale za bardzo wstydzę się swojego ciała, dziwne, bo rok temu poszłam a ciało było takie same.

"Czuję się taka zmęczona przez brak słońca  ciągle chce mi się spać" - to nadal nie powód, aby dzień w dzień leżeć po obiedzie na kanapie i nie robić kompletnie nic, oglądając tylko filmy.

Mogłabym Wam tak wymieniać i wymieniać, ale fakt jest taki, że dopóki nie postawi się jakiegokolwiek kroku i zostanie w świecie fantazji, bezużyteczności, lenistwa i wymówek to nic się nie zmieni.

Złamanie patronu to pójście poćwiczyć, zamiast włączyć film. To wyjście na spacer bez telefonu. To zjedzenie zdrowego posiłku. To robienie sobie na złość i wybieranie tego, co dla nas lepsze i niewygodne.

I każdy to wie, najciężej jest zacząć.

Już było tyle początków, że mam wrażenie iż siedzę w Modzie na sukces. Pamiętacie ten serial? Stare dzieje, ale to taka niekończąca się historia.

Znalezienie balansu to będzie moje nowe postanowienie.